Η αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα είναι μία συστηματική φλεγμονώδης ρευματική διαταραχή που ανήκει στην ομάδα των οροαρνητικών σπονδυλοαρθροπαθειών και χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των αρθρώσεων του αξονικού σκελετού (σπονδυλικής στήλης, ιερολαγονίων) και μεγάλων περιφερικών αρθρώσεων.
Η αιτιολογία είναι άγνωστη. Γενετικοί, κληρονομικοί και ενδεχομένως λοιμώδεις παράγοντες είναι πιθανό να παίζουν ρόλο.
H επίπτωση στον γενικό πληθυσμό κυμαίνεται από 1.2% έως 0.1% και πλήττει περισσότερο τον ανδρικό πληθυσμό. Συνηθέστερα αρχίζει από τη νεαρή ηλικία 18-30 ετών η και αργότερα με πόνο και δυσκαμψία χαμηλά στην σπονδυλική στήλη και τη λεκάνη, άτυπη ραχιαλγία ή και πόνο στους γλουτούς, με χαρακτηριστική πρωινή δυσκαμψία.
Η ακινησία επιδεινώνει τα συμπτώματα ενώ η κίνηση και η άσκηση τα βελτιώνει ή και τα εξαφανίζει. Ο ασθενής ξυπνά με πόνο, ειδικά αν κοιμηθεί πιο πολλές ώρες από ότι συνήθως, και στη συνέχεια με την κίνηση ανακουφίζεται.
Χαρακτηριστικά εκδηλώνεται με Αξονική προσβολή δηλαδή με προσβολή της σπονδυλικής στήλης και ιερολαγονίτιδα.
Η πιο συχνή κλινική εκδήλωση είναι η οσφυαλγία (πόνος στη μέση) που μπορεί να αντανακλά στους μηρούς (προσβολή της οσφυϊκής μοίρας της ΣΣ). Προοδευτικά η νόσος επεκτείνεται προς τα πάνω και στις άλλες μοίρες της ΣΣ.
Αποτέλεσμα είναι να περιορίζεται η προς τα πίσω κίνηση της ΣΣ, να μειώνεται η φυσιολογική λόρδωση της οσφυϊκής μοίρας και να ενισχύεται η φυσιολογική κάμψη της θωρακικής μοίρας.
Πολύ σημαντική είναι η φυσικοθεραπευτική αξιολόγηση (φυσική εξέταση, ιστορικό, υποκειμενική και αντικειμενική αξιολόγηση, διαφορική εκτίμηση) για την συνεκτίμηση και οργάνωση της θεραπείας.
Η αγωγή εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που αξιολογούνται εξατομικευμένα για τον κάθε ασθενή. Η έγκαιρη διάγνωση, η συνεργασία με τον ορθοπεδικό για την καλύτερη πορεία της νόσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου